"W swoim życiu mam szczęście - jestem otoczona wspaniałymi ludźmi, którzy wspierają mnie w mojej życiowej drodze. Nadszedł czas, abym ja również mogła wspierać inne osoby spoza kręgu mojej najbliższej rodziny i umożliwiać młodym dziewczętom wspaniałą podróż przez życie.” - takimi słowami zaczęła się nasza rozmowa z Corinne Klajda - biegaczką, która postanowiła przebiec jeden z najcięższych ultramaratonów na świecie 4 Deserts Run i pokazać, że każdy z nas może przekraczać swoje własne granice, przy okazji inspirując innych do działania.

Corinne zawodowo związana jest od 22 lat z Accord Group Polska, firmą specjalizującą się w doradztwie oraz rekrutacji kadry managerskiej wyższego szczebla, której szefuje od 2005 roku. Pochodzi z Mauritiusa, skąd w 1989 roku wyruszyła na stypendium naukowe do Chin. Tam poznała swojego męża, Marka. Od ponad 20 lat mieszka w Polsce razem ze swoją najbliższą rodziną: mężem oraz dwoma córkami, Kają i Isabelle.

Wraz z wkroczeniem w nowy etap życia, tuż po 50 urodzinach, Corinne chce kolejne lata przeżyć w ciekawy i pełen przygód sposób, jednocześnie tworząc wartość dla innych. Jedną z jej pasji od zawsze było bieganie, zwłaszcza na dłuższych dystansach. Pozwala to oczyścić umysł i zmierzyć się ze swoją wytrzymałością. Podczas jednego ze spotkań z przyjaciółmi, Corinne dowiedziała się o ultramaratonie 4 Deserts Run, odbywającym się na czterech pustyniach zlokalizowanych na czterech kontynentach. Każdy z etapów biegu trwa 7 dni, a uczestnicy mają do przebiegnięcia po 250 km. Corinne lubi podróżować oraz nie boi się podejmować nowych wyzwań, dlatego postanowiła spróbować swoich sił i wziąć udział w tym trudnym biegu. Przygotowania rozpoczęła już na początku 2020 roku.

Tuż po starcie treningów, Corinne zaczęła intensywnie myśleć nad tym, jak poprzez bieganie może pomóc innym. Właśnie wtedy zrodził się pomysł na wsparcie kobiet i charytatywną zbiórkę, by odmienić ich los. Wśród podmiotów, z którymi skontaktowała się Corinne, znalazła się nasza Fundacja UNAWEZA. Martyna, która zdecydowała się od tego roku zostać Ambasadorką polskich Paraolimpijek, zainspirowała Corinne ich historiami. Te niezwykłe Kobiety z niepełnosprawnościami, które wyczynowo uprawiają sport, zmagają się ze swoimi barierami i ciężko trenują, by osiągnąć swój cel - zdobyć medal na Igrzyskach Paraolimpijskich oraz innych międzynarodowych zawodach - skradły również serce Corinne.

Zbiórka, w którą zaangażowana jest Corinne, zakłada zebranie 250 000 PLN. W ramach tej kwoty możemy pokryć koszty 10 sportowych stypendiów, po 2000 PLN miesięcznie, dla 10 Paraolimpijek. To umożliwi im trenowanie bez obaw o sytuację materialną przez 12 miesięcy. Wiele z nich, aby wziąć udział w sportowej rywalizacji, poświęca pracę oraz życie prywatne na treningi i przygotowania do najważniejszych sportowych wydarzeń. Poprzez sport, Paraolimpijki pokazują, że można walczyć ze swoimi ograniczeniami i przeciwnościami losu, że nigdy nie należy poddawać się pomimo trudnej sytuacji życiowej.

Przedstawimy Wam sylwetki Dziewczyn, które zostaną objęte programem stypendialnym:

RENATA KAŁUŻA

Sport towarzyszył mi całe życie, nigdy jednak nie konkurowałam w zawodach. Odkąd skończyłam 3 lata jeździłam na rowerze i nartach. Po wypadku w górach w 2007 zainteresowałam się sportem osób z niepełnosprawnością, zwłaszcza kolarstwem ręcznym i rok później wystartowałam w swoim pierwszym maratonie w Krakowie. Później przyszły kolejne starty, poważne treningi i od 2010 jestem w kadrze startując na całym świecie. Przed startem słucham swojego oddechu i swojej Playlisty mocy.

Motto życiowe: „Wybieram szczęście”

Dyscyplina sportowa: kolarstwo ręczne – handbike

Niepełnosprawność: Paraplegia

Najważniejsze osiągnięcia:

2 srebrne medale Mistrzostw Świata Baie - Comeau Kanada (2013)
złoty i brązowy medal Mistrzostw Świata Greenville USA (2014)
2 brązowe medale Mistrzostw Świata Nottwil, Szwajcaria (2015)
Igrzyska Paraolimpijskie Rio de Janeiro, 4 i 5 miejsce (2016)
srebrny i brązowy medal Mistrzostw Świata Pietermaritzburg RPA (2017)
srebrny i brązowy medal Mistrzostw Świata Emmen, Holandia (2019)

brązowy medal Igrzysk Paraolimpijskich Tokio 2020 (2021)

JUSTYNA FRANIECZEK

W szkole podstawowej i gimnazjum miałam ogromne problemy z nauką . Nie wiedziałam dlaczego. Okazało się, że jestem inna niż moim rówieśnicy i posiadam pewne ograniczenia wynikające z tego jaka się urodziłam. Jestem osobą z niepełnosprawnością intelektualną. Nie przeszkadzało mi to jednak w treningach. Kocham sport. Trenowałam razem z innymi zawodnikami w sporcie powszechnym i osiągałam bardzo dobre wyniki. Jednak w 2011 r miałam tragiczny wypadek samochodowy w którym doznałam blisko 30 % uszczerbku na zdrowiu. Postanowiłam jednak , że się nie poddam i walczyłam każdego dnia aby wrócić do sportu. Wiele operacji i zabiegów rehabilitacyjnych, litry wylanych łez i potu na treningach spowodowały, że udało się powrócić. Wygrałam też walkę z chorobą nowotworową. Powrót ten trwał osiem długich lat. Po 10 latach od wypadku udowodniłam, że #NicNieJestNieMożliwe i zdobyłam Mistrzostwo Świata na Virtus World Championships 2021 w Bydgoszczy jak również brązowy medal Mistrzostw Europy World Para Atheltics oraz spełniłam moje największe marzenie i życiowy cel jakim jest to aby stać się częścią Rodziny Olimpijskiej. Jestem bardzo szczęśliwa.

Wierzę w dobro i człowieka. Każdy może być autorytetem jeżeli jest dobrym człowiekiem. Przed startem słucham natury. Jestem dumna z tego, że jestem tu gdzie jestem i wygrałam walkę z losem. Moja najważniejsza zaleta to wytrwałość.

Życiowe motto: #NicNieJestNieMożliwe

Dyscyplina sportowa: lekkoatletyka

Niepełnosprawność: intelektualna

Największy sukces:

• Mistrzostwo Świata 400 m
• Mistrzostwo Świata sztafeta 4×100 m,
• Udział w Paraolimpiadzie w Tokio 2020
• 3 miejsce Mistrzostwa Europy World Para Athletics 2021

Klasa startowa: T-20

EMILIA BABSKA

Kiedy miałam 16 lat pojechałam z rodzicami na piknik organizowany przez klub i tam po raz pierwszy strzelałam z karabinka pneumatycznego. Jedna z Pań zauważyła, że dobrze mi idzie i spytała czy chciałabym trenować. Po tym zdarzeniu wspólnie z rodzicami podjęliśmy decyzje o zapisaniu mnie do sekcji.

Przed startem słucham swojego trenera. Jestem dumna z tego, że jestem tu gdzie jestem.

Moje najważniejsze zalety to wytrwałość i pracowitość. Osoby, które miały największy wpływ na moje życie to rodzice. Kiedy nie trenuję, to się nudzę. Najbardziej lubię spędzać czas ze znajomymi. Najlepsze, co w życiu zrobiłam to rozpoczęcie kariery sportowej.

Życiowe motto: "Uwierz, że możesz, a już będziesz w połowie drogi"

Dyscyplina sportowa: strzelectwo sportowe

Niepełnosprawność: Paraplegia.

Największy sukces:

Zdobycie kwalifikacji olimpijskiej podczas Mistrzostw Świata w Strzelectwie Sportowym Osób Niepełnosprawnych

Najważniejsze osiągnięcia:

2020 Mistrzostwo Polski w konkurencji R2, rekord Polski finału R2, rekord Polski konkurencji R2 rekord Polski w konkurencji R6

2019 Mistrzostwo Polski w konkurencji R2, rekord Polski finału R2, zdobycie kwalifikacji olimpijskiej podczas Mistrzostw Świata w Strzelectwie Sportowym Osób Niepełnosprawnych

2018 Mistrzostwo Polski w konkurencjach R2, R3 i R6, rekord Polski finały R2, drugie miejsce drużynowo podczas Grand Prix Osób Niepełnosprawnych w Strzelectwie Sportowym

EDYTA OWCZARZ

W 2012 roku s. Małgorzata Malska – przełożona bezhabitowego zgromadzenia Cichych Pracowników Krzyża – zainicjowała spotkania w ramach Integracyjnego Klubu Sportowego Osób Niepełnosprawnych (IKSON). Czas spędzaliśmy bardzo różnie, często graliśmy w gry planszowe, bardziej sprawni w tenisa stołowego, minigolfa, piłkarzyki. Mieliśmy do dyspozycji również bile treningowe do bocci. Dla mnie i dla kolegi zrobiono prowizoryczną rampę z rury PCV i też mogliśmy „spróbować swoich sił”. Boccia coraz bardziej nas pociągała i powoli wypierała inne atrakcje. Rok później zostały zakupione dla naszego klubu profesjonalne – na tamta czasy – bile oraz rampy, które pozwalały na dokładniejsze zagrania. Kolejnym krokiem był udział w zawodach. Zaczęliśmy wyjeżdżać na dość wysokie rangą zawody, gdzie miałam okazję rywalizować z dobrymi zawodnikami. Oczywiście niejeden mecz przegrałam, ale boccia wciągnęła mnie na dobre. Jestem dumna z tego, że mogę wraz z mamą reprezentować swoje miasto i Polskę, Orzełek na piersi sprawia, że jestem gotowa dać z siebie więcej niż 100%. Moje najważniejsze zalety to wytrwałość, dokładność, dociekliwość, spokój wewnętrzny. Kiedy nie trenuję, to zajmuję się... Oglądaniem i analizowaniem archiwalnych meczów bocci .Poza tym sporą część czasu spędzam na rozmowach ze znajomymi i nauce j. angielskiego. Choć czasami, po pracy i treningu, sił wystarcza tylko na błogie nic nie robienie. Moja ulubiona muza to muzyka filmowa i muzyka lat 70/80. Najlepsze, co w życiu zrobiłam to wejście w aktywny tryb życia i nie zatrzymanie się na tym, by więcej mieć lecz bardziej być – również dla innych.

Życiowe motto: „W życiu nie chodzi o to, by przeczekać burzę, lecz by nauczyć się tańczyć w deszczu.”

Dyscyplina sportowa: BC3 (boccia)

Niepełnosprawność: Ruchowa, całkowita zależność od osób drugich (SMA)

Największy sukces:

Złoty medal w kategorii Pary BC3 podczas BISFed 2019 Montreal Boccia World Open

PAULINA WOŹNIAK

Dzięki rodzicom, który chcieli oswoić mnie z wodą przestałam mieć lęk przed wodą. Chciałam zostać siatkarką ale dziś mogę podziękować trenerowi, który nie przyjął mnie do swojej drużyny bez brak ręki. Tak trafiłam do pływania. Mój trener znalazł łącznik, który sprawił, że pokochałam pływanie. Miłość od drugiego zakochania. Przed startem słucham mocnej, ale pozytywnej muzyki. Jestem dumna z tego, że mogę pomagać i inspirować innych ludzi. Moje najważniejsze zalety to autentyczność. Kiedy nie trenuję, to zajmuję się rękodziełem

Życiowe motto: Zamiast zrezygnować, idź naprzód

Dyscyplina sportowa: pływanie

Niepełnosprawność: wrodzony brak lewego przedramienia (niedorysowanie)

Największy sukces:

srebrny medal na Igrzyskach Paraolimpijskich Pekin 2008

brązowy medal na Igrzyskach Paraolimpijskich Londyn 2012

ALICJA JEROMIN (FIODOROW)

Moja przygoda ze sportem zaczęła się w 1998 w radomskim „Starcie”. Moja mama Halina startowała w biegach i skoku w dal w młodości, a ja chciałam podążyć jej śladem. W wieku 13 lat, gdy spotkała trenera Jacka Szczygła, zostałam zapytana, czy wybieram lekkoatletykę, czy tenis stołowy. „Skoro musiałam wybierać, zdecydowałam się na lekkoatletykę”.

Życiowe motto: „Nigdy się nie poddawaj!”

Dyscyplina sportowa: lekkoatletyka

Niepełnosprawność: brak lewego przedramienia

Najważniejsze osiągnięcia:

4 srebrne medale Igrzysk Paraolimpijskich – bieg na 200 m (Pekin 2008, Londyn 2012, Rio de Janeiro 2016) oraz bieg na 200 m (Rio de Janeiro)

3 brązowe medale Igrzysk Paraolimpijskich – bieg na 400 m (Ateny 2004, Londyn 2012), bieg na 100 m (Pekin 2008)
Mistrzostwo Świata z Assen (2006) w biegu na 400 m, 2 srebrne (200 m Assen, 100 m Londyn 2017) i 4 brązowe (100 m - Lyon 2013, Doha 2015, 200 m – Lyon 2013, 400 m – Christchurch 2011) medale MŚ w lekkiej atletyce.

5 złotych i 5 srebrnych medali ME w biegach sprinterskich (Assen 2003 – Berlin 2018).

RÓŻA KOZAKOWSKA

Mój pierwszy kontakt ze sportem był w szkole podstawowej i w gimnazjum. W ramach sportu szkolnego osiągałam wiele sukcesów. Potem pojawiły się problemy zdrowotne i zakończyły się starty w sporcie pełnosprawnych, a rozpoczęły się starania o uzyskanie grupy w ramach sportu osób niepełnosprawnych.

Przed startem słucham… muzyki. Najgłupsza rzecz jaką kiedykolwiek zrobiłam… cokolwiek to było, ważne by tego nie powtarzać.

Motto życiowe: „Dopóki walczysz, jesteś zwycięzcą”

Dyscyplina sportowa: lekkoatletyka

Niepełnosprawność: porażenie mózgowe narządów ruchu

Najważniejsze osiągnięcia:
Czwarte miejsce w mistrzostwach świata Dubaj 2019 w skoku w dal (T38)

Pierwsze miejsce Grand Prix Francji 2019

Rekord świata w rzucie maczugą podczas Grand Prix Polska 2021 (F32)

Złoty medal na Igrzyskach Paraolimpijskich w Tokio i Rekord świata (28,.74m) w rzucie maczugą 2021 (F32)

IWETA FARON

Mój pierwszy kontakt ze sportem to rok 2008. Trafiłam do sportu dzięki mamie, która zainteresowała mnie narciarstwem biegowymi i to właśnie ona w pierwszych latach mną pokierowała. Decydującym wydarzeniem w karierze sportowej było zostanie członkiem kadry narodowej w 2015 r. – od tamtej pory uczestniczyłam w Igrzyskach Paraolimpijskich w Pjongczangu, i stopniowo zaczęłam osiągać coraz lepsze wyniki w zawodach rangi Pucharu Świata, sięgając po 4. Miejsce klasyfikacji generalnej w sezonie 2019/2020.

Życiowe motto: "Dziś zrób to czego innym się nie chce, a jutro będziesz miał to czego inni pragną."

Dyscyplina sportowa: narciarstwo klasyczne

Niepełnosprawność: niedorozwój prawej dłoni, wada wrodzona.

Najważniejsze osiągnięcia:

2017

• 2x 6m. biathlon (indywidualny, średni) Mistrzostwa Świata Finsterau,
• 2x Mistrzostwo Polski 2017.

2018

• 5., 6. I 7. m. w biathlonowych zawodach Pucharu Świata w Canmore, Kanada (długi, sprint i bieg pościgowy)
• 8. Miejsce w biathlonie średniodystansowym w Igrzyskach Paraolimpijskich w Pjongczangu
• 3. Miejsce w biathlonie średniodystansowym w PŚ w Vuokatti (Finlandia)
• 2 x Mistrzostwo Polski 2018

2019

• 4. Miejsce w biathlonowym sprincie w PŚ w Östersund (Szwecja)
• 6. I 5. Miejsce na Mistrzostwach Świata w Biathlonie w Prince George w Kanadzie
• 10. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w biathlonie w sezonie 2018/19
• 2x Mistrzostwo Polski 2019

2020

• 2. I 3. Miejsce w biathlonowych biegach sprinterskich w Pucharze Świata w Altenbergu (Niemcy)
• 4. Miejsce w sprincie w Pucharze Świata w biathlonie w Finsterau (Niemcy)
• 4. Miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w biathlonie 2019/20
• 2x Mistrzostwo Polski 2020

Największy sukces: 6 i 5 miejsce mistrzostw świata., 4. Miejsce Klasyfikacji Generalnej Pucharu Świata

DOROTA BUCŁAW

Kiedy miałam 5 lat, mój tata zaczął zabierać mnie i trenować ze mną koszykówkę ponieważ wtedy sam grał jeszcze w lidze i tak zaszczepił u mnie bakcyla do sportu. W 1997 przyszedł do mnie wujek – były maratończyk, byłam wtedy po urazie barku – uszkodzeniu splotu barkowego i wskazał klub dla niepełnosprawnych. Pojechałam, spróbowałam swoich sił w pływaniu, lekkiej atletyce i tenisie stołowym, ale najbardziej po pół roku odpowiadał mi tenis stołowy.

Jestem dumna z tego, że potrafiłam wrócić do sportu po wypadku. Moje najważniejsze zalety to – waleczność i doprowadzanie wyznaczonych celów do momentu do kiedy mam na nie wpływ. Kiedy nie trenuję, to oglądam swoje stare mecze, czytam książki o psychologii w sporcie, rozmawiam przez telefon ze znajomymi. Najbardziej lubię grać i spać.

Życiowe motto: "Zawsze mamy wybór, bez względu na to jak trudno jest go dokonać"

Dyscyplina sportowa: tenis stołowy

Niepełnosprawność: Tetraplegia

Największy sukces: Złoty medal Mistrzostw Europy 2019, Brązowy Medal Indywidualnie Mistrzostw Świata 2018

Najważniejsze osiągnięcia:

2021 – I miejsce w rankingu światowym w klasie 1

2019 – Złoty Medal Mistrzostw Europy – Szwecja

Zdobycie kwalifikacji na Igrzyska Paraolimpijskie w Tokio

2018 – Brązowy Medal Mistrzostw Świata 2018 Słowenia Lasko

2017 – Srebrny Medal Mistrzostw Europy – Słowenia – Lasko

2016 – miejsce 5-8 Igrzyska Paraolimpijskie Rio de Janeiro

JOANNA MENDAK

Jako mała dziewczynka nie lubiłam zajęć z fizjoterapeutą, innym pomysłem na wzmocnienie i korekcje wady postawy były zajęcia na pływalni. Tak też w klasie zerowej trafiłam na zajęcia indywidualne nauki pływania. W 3 klasie szkoły podstawowej kiedy opanowałam umiejętność poprawnego pływania wszystkimi stylami ciocia Justyna Regucka (też trenerka) zaprowadziła mnie na zajęcia do sekcji MUKS „Olimpijczyk” w Suwałkach. Tam poznałam Trenera Edwarda Deca i tak nasza wspólna sportowa przygoda trwa do dziś. W 2002 roku znalazłam się w składzie reprezentacji Polski na MŚ w Argentynie, gdzie zdobyłam swoje pierwsze seniorskie krążki… To zapoczątkowało piękna przygodę ze sportem wyczynowym. Jestem dumna z tego, że jestem szczera wobec siebie i innych .

Kiedy nie trenuję, to pracuję z Pacjentami jako fizjoterapeutka lub prowadzę zajęcia na pływalni z młodymi zawodnikami… albo śpię ;)Najbardziej lubię mieć spokojną głowę, odwzajemniony uśmiech i dobre jedzenie. Najlepsze, co w życiu zrobiłam to… wszystko! Staram się nie żałować niczego (i chyba mi się to udaje).

Życiowe motto: "Zawsze do przodu”

Dyscyplina sportowa: pływania

Niepełnosprawność: osoba niedowidząca- retinopatia wcześniacza, krótkowzroczność oka lewego, ślepota oka prawego

Najważniejsze osiągnięcia:

2017

• Srebrny medal na 50 m stylem dowolnym na Mistrzostwach Świata w Meksyku

2015

• Brązowy medal na 50 m stylem dowolnym na Mistrzostwach Świata w Glasgow (Wielka Brytania)
• Brązowy medal na 100 m stylem motylkowym na Mistrzostwach Świata w Glasgow (Wielka Brytania)

2014

• Złoty medal na 200 m stylem zmiennym na Mistrzostwach Europy w Eindhoven (Holandia)
• Srebrny medal na 50 m stylem dowolnym na Mistrzostwach Europy w Eindhoven (Holandia)
• Srebrny medal na 100 m stylem dowolnym na Mistrzostwach Europy w Eindhoven (Holandia)

2012

• Złoty medal na 100 m stylem motylkowym na Igrzyskach Paraolimpijskich w Londynie

2011

• Złoty medal na 100 m stylem motylkowym na Mistrzostwach Europy w Berlinie
• Srebrny medal na 200 m stylem zmiennym na Mistrzostwach Europy w Berlinie
• Brązowy medal na 50 m stylem dowolnym na Mistrzostwach Europy w Berlinie

2010

• Złoty medal na 100 m stylem motylkowym na Mistrzostwach Świata w Eindhoven (Holandia)
• Srebrny medal na 200 m stylem zmiennym na Mistrzostwach Świata w Eindhoven (Holandia)
• Brązowy medal na 50 m stylem dowolnym na Mistrzostwach Świata w Eindhoven (Holandia)

2009

• Złoty Medal i rekord świata (1:05,10) na 100 m stylem motylkowym na Mistrzostwach Świata na krótkim basenie w Rio de Janeiro
• Srebrny medal na 200 m stylem zmiennym na Mistrzostwach Świata na krótkim basenie w Rio de Janeiro
• Brązowy medal na 50 m stylem dowolnym na Mistrzostwach Świata na krótkim basenie w Rio de Janeiro
• Brązowy medal na 50 m stylem dowolnym na Mistrzostwach Europy w Reykjavíku (Islandia)
• Brązowy medal na 100 m stylem dowolnym na Mistrzostwach Europy w Reykjavíku (Islandia)

2008

• Złoty medal na 100 m stylem motylkowym na Igrzyskach Paraolimpijskich w Pekinie
• Srebrny medal na 200 m stylem zmiennym na Igrzyskach Paraolimpijskich w Pekinie
• Brązowy medal na 100 m stylem dowolnym na Igrzyskach Paraolimpijskich w Pekinie

2006

• Złoty medal na 50 m stylem dowolnym na Mistrzostwach Świata w Durban (RPA)
• Złoty medal na 100 m stylem dowolnym na Mistrzostwach Świata w Durban (RPA)
• Złoty medal na 100 m stylem grzbietowym na Mistrzostwach Świata w Durban (RPA)
• Złoty medal na 100 m stylem motylkowym na Mistrzostwach Świata w Durban (RPA)
• Złoty medal na 100 m stylem klasycznym na Mistrzostwach Świata w Durban (RPA)
• Srebrny medal na 200 m stylem zmiennym na Mistrzostwach Świata w Durban (RPA)

2004

• Złoty medal i rekord świata (1:04,87) na 100 m stylem motylkowym na Igrzyskach Paraolimpijskich w Atenach
• Brązowy medal na 100 m stylem dowolnym na Igrzyskach Paraolimpijskich w Atenach

2002

• Srebrny medal na 100 m stylem motylkowym na Mistrzostwach Świata w Mar del Plata (Argentyna)
• Brązowy medal na 200 m stylem zmiennym na Mistrzostwach Świata w Mar del Plata (Argentyna)

Zapraszamy Cię do wsparcia Paraolimpijek poprzez dołączenie do zbiórki.

Razem możemy więcej!

Pierwszy etap ultramaratonu 4 Deserts Run, w którym udział weźmie Corinne Klajda, rozpoczyna się 24.10.2021.

Zmieniając życie jednego człowieka, zmieniasz cały świat!

RAZEM MOŻEMY DAĆ IM SKRZYDŁA!

fot. Polski Komitet Paraolimpijski/Adrian Stykowski